Vervloekingen van de jujuman

Hallo allemaal!

Na een weekje kamperen en improviseren, roeien met de riemen die je hebt, ben ik weer voor twee dagen in de stad. Wat gaat zo'n week snel.Een korte beknopte beschrijving van mijn week. Ik heb geklust, gelakt, schoongemaakt, gelachen, buikpijn gehad, gedanst met een fetish priest, nog meer geklust, 's nachts wakker gelegen van allerlei vreemde geluiden, een oven gebouwd, drie keer naar het ziekenhuis geweest, nog meer geklust, hele leuke post ontvangen en nog meer schoongemaakt.

21-01-09 in mijn dagboek:

'Onze eerste nacht in Kokobeng. Geen elektriciteit, geen stromend water, een half emmertje water om ons vieren te wassen en de wc door te spoelen.
Na een hele hoop gegil en gegiechel en het doden van twee megainsecten (een gigantische tor en een gigantische donkergroen gekleurde spin) kruipen we een beetje bang onder onze klamboe. Wat een verandering vergeleken met Kumasi. Geen auto's, brommers of trotro's die langs racen, maar ook zeker geen stilte. Overal krekels en nachtvogels. Midden in de nacht word ik wakker van een soort geroffel. De raarste ideeen schieten door mijn hoofd. Het gebouw stort langzaam in. Rare beesten gaan ons aanvallen. Een stel gekken uit het dorp komt ons overvallen. Ze komen ons halen. 's Nachts alleen in het donker haal je je de raarste dingen in je hoofd. Het ging maar door, door en door. Gelukkig was ik na een tijdje gerustgesteld. Het geluid kwam niet dichterbij. Ik hoorde stemmen zingen. Hoe kwam ik aan al die rare ideeen? Het geroffel was gewoon afkomstig van een aantal trommels.
Ze leken de hele nacht door te gaan, alsof de muzikanten nooit moe werden.

Vanmorgen rond 05.00 uur was ik alweer wakker. Nog steeds (of alweer?) trommels en gezang. En naarmate de tijd verstreek hoorde je steeds meer vogels. De hanen kraaiden als in een kettingreactie. Om 06.00 uur waren de trommels stil. Nu hielden alleen de duizenden vogels, krekels en hanen je nog wakker.'

(...)

'We zijn erachter waarom er de hele nacht zo'n groot feest was. Vannacht zijn er een aantal jujumannen (fetish priests) in het dorp aangekomen. Groot feest natuurlijk. Vanmorgen kwamen Ide en ik in het dorp een kleine bijeenkomst voor de jujuman tegen. Een man in traditionele kledij stond in een soort van trance te dansen, met een groot mes in de hand. Om hem heen stond een groep mensen met drums en kalebassen te dansen en zingen. Het leek een serieuze aangelegenheid. Ik vond het bijna een beetje luguber. Die man die zo vreemd in een trance stond te dansen, zwaaiend met een groot mes. Heel vreemd. Je kan een jujuman 'inhuren' om iemand te vervloeken of juist een vloek op te heffen. Het is erg duur en omdat de meeste mensen weinig geld hebben wordt er vaak in natura betaald. Heel soms worden er zelfs nog jonge maagden gebruikt als betaalmiddel. Daarom vroegen ze ons op straat hoe oud we waren....'


Ik zit nu weer gewoon op de compound, met stroom en een schone badkamer. Er is inmiddels stromend water, een werkende wc, twee douches, maar verder is het in Kokobeng nog echt kamperen. We eten zittend op een grote baksteen met het bord op schoot. Vanaf zes uur 's avonds lopen we met zaklampen zoekend rond. Gelukkig slapen we niet alleen op deze bouwplaats. De masons, een stel bouwvakkers uit Kumasi, slapen er ook. Een stel gezellige, goed te vertrouwen jongens. Er wordt voor ons gekookt voor het weeshuis op een klein kampvuurtje. En dit zal raar klinken, maar 's ochtends zit ik koukleumend met allerlei doeken omgeslagen voor het weeshuis, dolblij met mijn kopje naar vis smakende thee uit een vies plastic bekertje.

De jujumannen zijn een volle week in het dorp Constant zijn er zogenaamde 'blessings' waarop veel muziek gemaakt wordt en een van de jujumannen in een soort van trance staat te dansen. Gisteravond was er weer een. Yaabrah, onze vriendin uit het dorp, haalde ons over mee te gaan om te dansen. Prima, dachten Ide en ik (Ide: een nieuwe vrijwilligster, we wonen samen in Kokobeng). Aangekomen op de plek van de blessing was er een gigantische open kring om een dansende vrouwelijke fetish priest (jujuvrouw?). En hier moesten wij, de twee obruni's waar iedereen toch al naar keek, bij gaan staan dansen? Na veel gedoe haalde Yaabra ons toch over. Samen met haar, een andere vrouw en een kindje liepen Ide en ik naar de fetish priest, in het midden van de kring, en begonnen te dansen. Je hoorde zelfs een reactie van alle mensen er omheen. Iedereen begon te joelen, de half ingedutte muzikanten veerden op en begonnen nog harder muziek te maken. Na een tijdje vonden we het wel weer prima. Nu heeft het dorp wel weer genoeg van ons gezien. Alsof we toch al niet bekend waren in het hele dorp...

Diezelfde avond werd ik misselijk. Mijn avondeten kwam eruit, maar daarna voelde ik me weer prima. Ik viel in slaap en sliep heerlijk voor het eerst in tijden. De volgende ochtend hoorde ik een zieke Ide naast me. 'Lotte, ik ben heel ziek...' Bij haar was ook alles eruit gekomen, de hele nacht door. Het verschil was dat zij er nog steeds heel veel last van had. Ik was vrolijk, en een van de eerste dingen die door mijn hoofd schoten: 'Oe, misschien hadden we niet moeten dansen gisteravond, de jujuvrouw heeft ons vast vervloekt.' Bij nader inzien is er waarschijnlijk iets mis geweest met het eten. Ik heb nu nergens last meer van, helaas Ide nog wel. Waarschijnlijk heb ik al wat meer weerstand opgebouwd.

En wat betreft de rare uitslag: aan het begin van de week leek het meer te worden. Ik ging weer langs bij het ziekenhuis, waar ik de rest van de week ook nog teveel ben geweest. Enkel voor controle en om het verband telkens te vervangen. Een hele opgave, naar het ziekenhuis in de stad komen als je in een klein dorpje aan een onverharde weg zit waar drie keer per dag een auto langs komt. Vanmorgen was ik er voor de laatste keer (misschien had ik een afscheidsfeestje moeten geven...). De infectie bestond nu enkel nog uit wat kleine wondjes en velletjes. De wond is helend en niet meer besmettelijk. Enige minpunt van de goede verzorging van het ziekenhuis is dat ik nu een allergische reactie heb van alle tape die er constant op heeft gezeten...

Ik probeer wat foto's bij dit bericht te zetten, dan hebben jullie hopelijk een beeld van Kokobeng.

Dankjulliewel voor alle kerstkaartjes en andere post!

Liefs Lotte