Gebeurtenissen in Kwadaso

Hoi allemaal!

Een tijdje geleden liep ik terug naar huis via allerlei kleine steegjes in Kwadaso. Veel mensen spraken me aan, kinderen riepen me na. Een vrouw sprak me aan in het Twi. 'Hoe gaat het, waar kom je vandaan, hoe heet je, waar verblijf je, waar kom je net vandaan, wie heeft je Twi geleerd etc....' Ik begreep alles en ik kon alles in het Twi beantwoorden. De vrouw vond het hartstikke leuk dat ik alles begreep. Een man zat naast haar op het muurtje en zijn ogen werden met de seconde groter. 'Ze begrijpt Twi!' Hij wist niet wat hij zag! Ik kon alleen maar heel hard lachen, zijn gezichtsuitdrukking was niet te beschrijven. Later vertelde ik de hele situatie aan Adwoa, zij moest ook heel hard lachen. Maar daarna zei ze serieus maar ook trots: 'Lotte, ze hebben wel gelijk. Je begrijpt heel veel Twi.' Met zo'n complimentje kan ik niet anders dan blij zijn.

in mijn dagboek, 18-03-09:
'Vandaag precies drie weken, dan zie ik mama en Karin. Ik wil naar huis, maar ik wil hier ook echt niet weg. Het gaat nog moeilijk worden om hier weg te gaan. Ik weet niet hoe ik het moet doen. Misschien maar gewoon doen, weggaan, en niet teveel nadenken. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier opeens helemaal weg ga. De mensen hier zijn als mijn familie, ik heb vrienden hier. Ik kan niet zomaar weg gaan en nooit meer terug komen. Dat kan gewoon niet.
Ik heb nu twee plekken die ik 'thuis' noem en dat is absoluut niet handig. Ik kan me niet gaan opsplitsen over twee 'thuizen'. In welk 'thuis' ik ook ben en hoe blij en gelukkig en blij ik daar ook ben, ik zal toch altijd een klein beetje het andere 'thuis' blijven missen.'

19-03-09:
'Net een kleine overval hier voor de deur! Ik zat buiten met Kwame en Lawyer. We hoorden vreemde geluiden, een auto en geschreeuw. Kwame en Lawyer rennen naar de muur, ik ren er wat verbaasd achteraan. Een auto rijdt heel hard langs, een vrouw er achteraan rennend, schreeuwend. Dan gaat alles opeens heel snel. Kwame bedenkt zich geen moment, springt over de muur en rent keihard achter de auto aan. Zijn slippers blijven op straat liggen. Op blote voeten haalt hij de vrouw in en verdwijnt in het donker. Mensen komen naar buiten, beginnen tegen elkaar te praten. Wat blijkt: de vrouw zat in een taxi totdat ze eruit geduwd werd en de taxi er heel hard vandoor ging met haar tas er nog in. Blijkbaar zat de taxichauffeur ook in het complot.
Vijf minuten later komt Kwame hijgend terug rennen, hij heeft dramatisch zijn shirt uitgetrokken. Natuurlijk wordt de hele situatie uitgebreid nagepraat. De taxi is er vandoor, Kwame kon de auto niet inhalen rennend op zijn blote voeten. (Tja, vind je het heel gek?) Hij had niet op het nummerbord gelet, hij zei dat hij te druk was met rennen.
Nog weer vijf minuten later komt de vrouw met hangende schouders zacht snikkend terug lopen. Ze reageert op niemands reacties en loopt door, starend naar de grond.'

Lina, een vrijwilligster uit Edwenase, zit al zeven maanden in Ghana. Haar haar is ondertussen een grote lange wilde bos. Hoog tijd voor een knipbeurt, aangezien ze hier nog zeker vijf maanden zit. Ze durft haar blonde Europese krullen niet toe te vertrouwen aan de kappers hier dus doet ze zelf een poging. Zittend voor de spiegel knipt ze de eerste pluk haar al veel te kort. Anneriek krijgt de schaar in handen gedrukt en in vijf minuutjes knipt ze zogenaamd professioneel Lina's haar in laagjes. (Ze doet in ieder geval een poging.) Ik neem de taak op me om dit memorabele moment, Anneriek als kapster, vast te leggen op de foto. Het scheelt dat Lina krullen heeft, dan valt het allemaal wat minder op...

In de bocht van de weg staan twee verkeersregelaars al een paar weken 'te werken' (lees: niets te doen). Als ik naar het winkeltje aan de overkant van de weg wil, komt een van hen naar me toe om me te helpen over te steken. Hij legt het hele verkeer stil en begeleidt me naar de overkant. Bij het winkeltje wacht hij op me en begeleidt me weer terug naar de andere kant van de weg. Hij vraagt ondertussen ook nog even of ik met hem wil trouwen.

Vrijdagochtend ging ik weer naar de markt. Ik nam voor de verandering weer eens een andere route. Ik kwam een wel heel vreemd kraampje tegen. Er werden allerlei kleine metalen voorwerpen verkocht, er lagen wat verdwaalde toeristische houten maskers. Nu valt dit nog wel mee, zo vreemd is dit allemaal niet. Maar toen ik beter keek, zag ik allerlei verschillende staarten er tussen liggen, slangenvellen, schilden van schildpadden, slakkenhuizen, slangenkoppen. Ik vroeg waar het voor gebruikt werd. 'For medicine', was het antwoord...Ik vond een paar fantastische oude munten tussen de troep. Een munt uit 1923 en precies diezelfde munt uit het jaar 1938. Op de achterkant staat 'British West Africa' en een plaatje van de Engelse koning, op de andere kant staat een palmboom en 'Two shilling'. Hoe leuk is dat? Munten uit de koloniale tijd!
Ik liep verder en kwam langs een kraampje waar een aantal mannen aan een tafeltje kettinkjes zaten te rijgen. Ze vroegen of ik erbij wou komen zitten. Ik heb er zeker een uur gezeten terwijl ze me leerden hoe ze de kettinkjes maakten. Ik heb er in een uur twee kunnen maken. De man die naast me zat vertelde dat hij er ongeveer 40 op een dag maakte...Toen ik weg ging, gaven ze me de kettinkjes mee, 'as a gift from your friends'.
Toen ik de markt weer afliep, zag ik nog iets vreemds. Een vrij grote aap, ter grootte van een gemiddelde grote hond, werd aan een touwtje meegenomen door een man. Ik was niet de enige die vreemd opkeek, zelfs voor de Ghanezen was de man een opvallende verschijning.

Ik ben gister begonnen met een 'les' op Edwenase. Het voelt vreemd omdat ik er voor nog maar twee weekjes zit. Ik probeer er maar niet teveel aan te denken.



Tot heel snel! (in real life!)

Liefs Lotte

ps. Wist je dat je DEET als nagellakremover kunt gebruiken? Supergezond, dat spul...