Discovering Tamale

Hallo allemaal!

Om te beginnen een wijsheid uit Ghana: 'Marriage is like a trotro. Anybody can get in and at a certain point everybody will always get out.'

25-03-09
'Alweer een paar dagen geen stromend water. De voorraad is ook alweer bijna op. Bij een gigantische hoosbui aan het einde van de dag worden overal emmers vandaan gehaald en onder de goot neergezet. We trekken allemaal onze kleren uit en nemen een verfrissende regenwaterdouche in ons ondergoed. Een stuk zeep erbij en nu maar hopen dat het niet stopt met regenen. Als ik later bibberend van de kou (ja, zo koud heb ik het al die maanden niet gehad...) mijn kamer in kom steek ik een kaarsje aan (ook weer eens geen stroom...). Zo lekker heb ik me tijden niet gevoeld. Eerst een lekkere frisse douche, daarna heerlijke warme kleren aan, een schoon ongedragen vest wat nog ruikt naar het waspoeder van thuis en een nog warme kamer van de zon die de hele dag de muren en vloer heeft verwarmd.'

27-03-09
'Le coq est mort, le coq est mort. Il ne dire plus coco di coco da. De haan, degene die het kerstdiner overleefd had, is vanmorgen aangereden door een auto. De poort stond open en binnen de kortste keren liep hij op de straat rond. Even later liep ik langs de keuken (lees: mangoboom) en zag ik een emmer staan waar twee poten en een bos veren uit staken. Martijn vertelde me dat ze 's avonds van een heerlijk stukje kip hadden genoten. Arme Mister Rooster...'


Afgelopen weekend ging ik een weekendje naar Tamale. Fantastisch om te zien hoe anders de cultuur daar weer is, vergeleken met die in zuidelijk Ghana.

Wat doe je als er een koeienvleestekort is in Tamale, zoals vier jaar geleden? Dan rijd je in drie dagen met een truck naar Mali om koeien in te slaan (zoals een jongen ons vertelde...)


28-03-09
'Hoe anders is Tamale? Overal moskeeen, eens in de zoveel tijd een gebed dat door de straten schalt, mannen in lange gewaden op de fiets, jonge meisjes in schooluniform met bijbehorende hoofddoeken, Arabische teksten op borden langs de kant van de weg.

Vandaag eerst een luxe ontbijtje langs de kant van de weg: koffie met teveel melk en suiker, gebakken eitje en wit brood. We lopen verder en komen langs een slager: 50 cedi voor een koeienhoofd (lijkt me veel te veel...). Het gebed schalt over straat, we zien motoren met vijf mensen tegelijk erop (zogenaamde motortaxi's). We lopen over de markt, heel rustig vergeleken met die in Kumasi, en komen allerlei vreemde kraampjes tegen. We bezoeken een palace van een of andere chief die er al jaren niet is. We eten rijst langs de kant van de weg, zoeken naar een cultural centre en kopen (nog meer) souvenirs. Een koude cola en een flesje yoghurt (!) op een terras ergens op een eerste verdieping. Doodop nemen we een shared taxi terug naar ons guesthouse. Nele ligt te slapen en mijn ogen vallen ook langzaam dicht...(om 14.30 uur, het is heet...)'


29-03-09
'Vandaag een dorpje ten noorden van Tamale bezocht: Savelugu. We hadden het plan om van daaruit een nog kleiner dorpje te bezoeken al snel laten varen. In de wijde omtrek leek geen trotro te bekennen. Een taxichauffeur uit Savelugu bracht ons naar het paleis van de chief. Het paleis is het beste te omschrijven als een grote hut waar continu weer nieuwe hutjes bijgebouwd werden. De compound werd telkens uitgebreid en continu moest er weer ergens een stukje muur bij de omheining gebouwd worden. De chief woont er met zijn zes vrouwen, kinderen en allerlei familie. De hutten zijn gemaakt van klei, rond met een puntdak erop. Deze compound was vrij modern: de lemen muren waren afgepleisterd en de daken waren van golfplaten. De compound die we daarna mochten bekijken, had rieten daken en ongepleisterde lemen muren. De man des huizes was maar wat trots op zijn huis en verwelkomde ons met open armen. Hij heeft maar liefst drie echtgenotes. Toen ik even een van de hutten in gluurde, zag ik een grote tv staan. Hoe traditioneel de huizen er ook uit mogen zien, ze hebben wel allemaal elektriciteit en elektrische apparatuur.
We sjokten verder door het dorpje en kochten ergens wat fried yam. Het was een beetje aan het miezeren en we vroegen of we even ergens konden shcuilen om te eten. 'Ja natuurlijk!' Spontaan werden er twee plastic stoelen vrijgemaakt in de naastgelegen verfwinkel, twee verfblikken deden dienst als tafel.
Ook leuk om te zien hoe anders de taal in het noorden is. Dit keer geen 'obruni obruni!' maar 'saliminga saliminga!'. En het leek alsof elke vraag beantwoordt kon worden met een langgerekt door de neus gesproken ' Naaa...'. Het duurde niet lang voordat Nele en ik vrolijk 'Naaa...' zeiden tegen iedereen die we tegen kwamen.
Iets wat het dorpje nog mooier maakte: overal steken gigantische baobabbomen boven de hutjes uit.
Op een van de hutjes wordt modder gesmeerd. Een man zit op zijn knieen voor de muur en probeert de muur wat op te knappen. 'Local plastering', grinnikt onze gids, Mohammed de taxichauffeur.

's Avonds, terug in het guesthouse, raakten we aan het kaarten met wat Ghanezen. We spraken over van alles en nog wat: Mozart en Beethoven, Bradt onze gids ('Ken je hem niet? Aardige vent!'), isolatiemateriaal en dakconstructies in Belgie en Ghana, het klimmen van baobabbomen, de Big Lebowski etc. etc. etc....'


in de STCbus:
Werden we op de heen weg nog verblijd met niet alleen maar Nigeriaanse schreeuwfilms maar ook een muziekdvd van Boney M, op de terugweg was het enkel en alleen Nigeriaans geschreeuw.

Ik ben de laatste paar dagen nog druk bezig met het samenstellen van een simpel liedjesboek dat de andere vrijwilligers in Edwenase nog kunnen gebruiken als ik weer weg ben. Nog een weekje keihard werken en dan is het alweer gedaan...

Liefs Lotte

ps. Hoeveel vrijwilligers zitten er wel niet in Tamale? Hollanders all over the place...Blij dat ik in Kumasi zit...