Niets aan te doen...
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
12 Maart 2009 | Ghana, Kumasi
Hoi lieve allemaal!
Daar zit ik dan. Op een doordeweekse middag de hele dag niets doen op de compound. Een beetje internetten met een ongelooflijk slome verbinding. Eindelijk de inschrijving voor het conservatorium Utrecht afgerond. (Voor Amsterdam is ook alles geregeld.)
Ik baal nogal. Ook deze week waren er nog niet genoeg leerlingen in Edwenase om met de lessen te kunnen beginnen. Misschien dat we maandag weer kunnen starten, maar ik vraag het me eigenlijk af. Ik ben bang van niet. En als dat niet zo is, heb ik daarna nog maar twee volle weken om er les te geven. Mijn plan om in de vijf weken die ik nog had in Edwenase een klein concert voor te bereiden met de leerlingen, gaat sowieso niet door. Ik denk niet dat me dat nog gaat lukken. Niets aan te doen...
Gister heb ik in de stad alle muziekwinkels afgestruind om de prijzen van allerhande muziekinstrumenten te checken. Ik heb nog geld via GoodWorkGhana dat ik kan besteden aan spullen voor Edwenase.
Tijdens zo'n ochtendje struinen door de stad maak je natuurlijk weer van alles mee. Ik liep willekeurig een paar straatjes in en ontdekte een soort klein 'winkelcentrum' met alleen maar schoenenkraampjes. Over het hele gedeelte hing een grijs zeil, er brandden blauwe tl-buizen en de hiphopmuziek stond hard aan. Natuurlijk viel ik op tussen alle jongens die witte sportschoenen aan het uitzoeken waren. Blijkt wel weer dat de markt in Kumasi echt een doolhof is waar je elke keer weer allerlei nieuwe plekjes ontdekt.
Ik ontmoette twee jongens die me hun eigen winkeltje lieten zien. Ik ontmoette chagrijnige muziekwinkeleigenaars, lieve oude mannetjes die maar wat trots waren op hun muziekwinkeltje en hardwerkende vrolijke mannen die me hartelijk en eerlijk hielpen met de muziekinstrumenten. Toch leek geen van hun allen meer muziekinstrumenten te kennen dan een keyboard, drumsets, een aantal koperblazers, bas, gitaar, tambourine en maracas. Het woord percussie kenden ze al helemaal niet. Sommige winkels waren ook meer electrawinkels met snoeren, microfoons, mengpanelen en versterkers in plaats van trompetten, keyboards en drums.
Toen ik deze week een ochtend in Edwenase was, kreeg ik een Twi-les van een van de leerlingen, een jongen van zestien jaar met verminkte benen. Hij spreekt vloeiend Engels, misschien wel als beste van iedereen. Op een gegeven moment kwam ons gesprek op de president van Nederland. Ik vertelde hem dat Nederland een koninkrijk is met een koningin. Daar begreep hij absoluut niets van. Hij wist wat een koninkrijk was, maar hoe kon een land geen president hebben? Hij zei dat hij naar Nederland wou komen om de koning van Nederland te worden. Ik legde hem uit dat je alleen koning kan worden als je een zoon bent van de huidige koningin. 'But you're from Holland. You can go there and join that royal family and then you can become a queen. Even I can go to Holland to join that family!' Ik moest lachen en probeerde hem nog eens uit te leggen dat je echt niet zomaar lid kan worden van een andere familie. Toch moest ik hem beloven dat ik mijn best zou doen om koningin van NL te worden. Hij zou in ieder geval ook zeker zijn best doen om koning te worden.
Afgelopen weekend waren Ide en ik weer lekker naar de kust. KoSa was me de vorige keer zo goed bevallen dat we besloten er weer heen te gaan. We namen een vroege bus op vrijdagochtend en om 09.30 uur zaten we aan ons ontbijt aan het strand. We hebben dat weekend Cape Coast en Kakum NP bezocht. Ook ontmoetten we een stel gezellige Engelsen die voor een jaar werkten in Ghana. Ze doen een project waarbij ze apparatuur voor natuurkundeonderzoeken op middelbare scholen plaatsen. Met een stoere jeep trekken ze door Ghana. Hun vaste woonplaats is Kumasi, dus wie weet komen we ze nog eens tegen.
Zaterdagavond, na een drum- en dansshow, zaten we bij ze aan tafel. Een van hen kende een idioot spel, 'Ibble Dibble'. Het enige wat je nodig had was een kurk met een verkoold uiteinde. Waarschijnlijk is al te voorspellen hoe wij er rond 00.00 uur allemaal bij zaten. Het moet vast een komisch gezicht zijn geweest: 3 Nederlandse meisjes (Ide en ik ontmoetten Renée, zij is voor 3 maanden veldonderzoek in Ghana voor haar studie), 2 Engelse jongens ergens rond de 25 jaar en 1 oudere Engelse man, rond de 60 jaar oud, allemaal met hun gezicht vol zwarte stippen. We hadden echt de grootste lol samen, terwijl alle andere gasten allang naar bed waren na een vreemde blik op onze tafel.
Maandagmiddag kwam ik weer thuis. Na een vermoeiende reis keek ik uit naar een lekkere douche in mijn eigen badkamertje. Viel dat even tegen: geen elektriciteit en geen stromend water, al voor een paar dagen. De elektriciteit doet het ondertussen weer, met af en toe een tijdelijke uitval, maar het water is er nog steeds niet. Het schijnt dat er al twee weken geen water is in heel Kwadaso. Het heeft te maken met het verbouwen en vernieuwen van de grote weg. Ik hoop niet dat ze het water pas weer aansluiten als die weg klaar is, want dan kan ik heel lang gaan wachten...Niets aan te doen.
Kwame heeft ergens een jong poesje vandaan gehaald. Het is echt miniscuul en schattig en lief en vertederend en...ach ja, je begrijpt wel wat ik bedoel. Hij leeft in het halletje voor mijn deur dus het voelt een heel klein beetje als mijn huisdier. Kwame vroeg hoe mijn kat in NL heet. Nu heeft hij dit poesje ook Minoes genoemd. 'Now I will always remember you', zei hij me. Ik voel me vereerd...:) Ook loopt hier sinds een paar weken een puppie rond die steeds brutaler wordt. En eergisteren zijn de eieren van de kip van Yao uitgekomen (de kip die het kerstdiner overleeft heeft). Maar liefst vijf gele bolletjes trippelen over de compound. Het voelt bijna een beetje als een kinderboerderij.
Ik heb nieuwe foto's geplaatst, maar ook nu staat alles door elkaar. Let in het bijzonder even op de foto van Minoes...:)
Tot snel, als ik me hopelijk weer schoon voel en begonnen ben met de lessen!
Liefs Lotte
Daar zit ik dan. Op een doordeweekse middag de hele dag niets doen op de compound. Een beetje internetten met een ongelooflijk slome verbinding. Eindelijk de inschrijving voor het conservatorium Utrecht afgerond. (Voor Amsterdam is ook alles geregeld.)
Ik baal nogal. Ook deze week waren er nog niet genoeg leerlingen in Edwenase om met de lessen te kunnen beginnen. Misschien dat we maandag weer kunnen starten, maar ik vraag het me eigenlijk af. Ik ben bang van niet. En als dat niet zo is, heb ik daarna nog maar twee volle weken om er les te geven. Mijn plan om in de vijf weken die ik nog had in Edwenase een klein concert voor te bereiden met de leerlingen, gaat sowieso niet door. Ik denk niet dat me dat nog gaat lukken. Niets aan te doen...
Gister heb ik in de stad alle muziekwinkels afgestruind om de prijzen van allerhande muziekinstrumenten te checken. Ik heb nog geld via GoodWorkGhana dat ik kan besteden aan spullen voor Edwenase.
Tijdens zo'n ochtendje struinen door de stad maak je natuurlijk weer van alles mee. Ik liep willekeurig een paar straatjes in en ontdekte een soort klein 'winkelcentrum' met alleen maar schoenenkraampjes. Over het hele gedeelte hing een grijs zeil, er brandden blauwe tl-buizen en de hiphopmuziek stond hard aan. Natuurlijk viel ik op tussen alle jongens die witte sportschoenen aan het uitzoeken waren. Blijkt wel weer dat de markt in Kumasi echt een doolhof is waar je elke keer weer allerlei nieuwe plekjes ontdekt.
Ik ontmoette twee jongens die me hun eigen winkeltje lieten zien. Ik ontmoette chagrijnige muziekwinkeleigenaars, lieve oude mannetjes die maar wat trots waren op hun muziekwinkeltje en hardwerkende vrolijke mannen die me hartelijk en eerlijk hielpen met de muziekinstrumenten. Toch leek geen van hun allen meer muziekinstrumenten te kennen dan een keyboard, drumsets, een aantal koperblazers, bas, gitaar, tambourine en maracas. Het woord percussie kenden ze al helemaal niet. Sommige winkels waren ook meer electrawinkels met snoeren, microfoons, mengpanelen en versterkers in plaats van trompetten, keyboards en drums.
Toen ik deze week een ochtend in Edwenase was, kreeg ik een Twi-les van een van de leerlingen, een jongen van zestien jaar met verminkte benen. Hij spreekt vloeiend Engels, misschien wel als beste van iedereen. Op een gegeven moment kwam ons gesprek op de president van Nederland. Ik vertelde hem dat Nederland een koninkrijk is met een koningin. Daar begreep hij absoluut niets van. Hij wist wat een koninkrijk was, maar hoe kon een land geen president hebben? Hij zei dat hij naar Nederland wou komen om de koning van Nederland te worden. Ik legde hem uit dat je alleen koning kan worden als je een zoon bent van de huidige koningin. 'But you're from Holland. You can go there and join that royal family and then you can become a queen. Even I can go to Holland to join that family!' Ik moest lachen en probeerde hem nog eens uit te leggen dat je echt niet zomaar lid kan worden van een andere familie. Toch moest ik hem beloven dat ik mijn best zou doen om koningin van NL te worden. Hij zou in ieder geval ook zeker zijn best doen om koning te worden.
Afgelopen weekend waren Ide en ik weer lekker naar de kust. KoSa was me de vorige keer zo goed bevallen dat we besloten er weer heen te gaan. We namen een vroege bus op vrijdagochtend en om 09.30 uur zaten we aan ons ontbijt aan het strand. We hebben dat weekend Cape Coast en Kakum NP bezocht. Ook ontmoetten we een stel gezellige Engelsen die voor een jaar werkten in Ghana. Ze doen een project waarbij ze apparatuur voor natuurkundeonderzoeken op middelbare scholen plaatsen. Met een stoere jeep trekken ze door Ghana. Hun vaste woonplaats is Kumasi, dus wie weet komen we ze nog eens tegen.
Zaterdagavond, na een drum- en dansshow, zaten we bij ze aan tafel. Een van hen kende een idioot spel, 'Ibble Dibble'. Het enige wat je nodig had was een kurk met een verkoold uiteinde. Waarschijnlijk is al te voorspellen hoe wij er rond 00.00 uur allemaal bij zaten. Het moet vast een komisch gezicht zijn geweest: 3 Nederlandse meisjes (Ide en ik ontmoetten Renée, zij is voor 3 maanden veldonderzoek in Ghana voor haar studie), 2 Engelse jongens ergens rond de 25 jaar en 1 oudere Engelse man, rond de 60 jaar oud, allemaal met hun gezicht vol zwarte stippen. We hadden echt de grootste lol samen, terwijl alle andere gasten allang naar bed waren na een vreemde blik op onze tafel.
Maandagmiddag kwam ik weer thuis. Na een vermoeiende reis keek ik uit naar een lekkere douche in mijn eigen badkamertje. Viel dat even tegen: geen elektriciteit en geen stromend water, al voor een paar dagen. De elektriciteit doet het ondertussen weer, met af en toe een tijdelijke uitval, maar het water is er nog steeds niet. Het schijnt dat er al twee weken geen water is in heel Kwadaso. Het heeft te maken met het verbouwen en vernieuwen van de grote weg. Ik hoop niet dat ze het water pas weer aansluiten als die weg klaar is, want dan kan ik heel lang gaan wachten...Niets aan te doen.
Kwame heeft ergens een jong poesje vandaan gehaald. Het is echt miniscuul en schattig en lief en vertederend en...ach ja, je begrijpt wel wat ik bedoel. Hij leeft in het halletje voor mijn deur dus het voelt een heel klein beetje als mijn huisdier. Kwame vroeg hoe mijn kat in NL heet. Nu heeft hij dit poesje ook Minoes genoemd. 'Now I will always remember you', zei hij me. Ik voel me vereerd...:) Ook loopt hier sinds een paar weken een puppie rond die steeds brutaler wordt. En eergisteren zijn de eieren van de kip van Yao uitgekomen (de kip die het kerstdiner overleeft heeft). Maar liefst vijf gele bolletjes trippelen over de compound. Het voelt bijna een beetje als een kinderboerderij.
Ik heb nieuwe foto's geplaatst, maar ook nu staat alles door elkaar. Let in het bijzonder even op de foto van Minoes...:)
Tot snel, als ik me hopelijk weer schoon voel en begonnen ben met de lessen!
Liefs Lotte
-
12 Maart 2009 - 15:45
Sophia:
als het maar schoon is in je hoofd lieve lotte. -
12 Maart 2009 - 19:34
Joyce :
Ahw, wat lief! Ik heb een zwak voor katjes ^^. En gele bolletjes... Jammer dat je nog geen lessen kunt geven!
x -
13 Maart 2009 - 07:23
Marloes:
Moooooie foto's! -
13 Maart 2009 - 14:44
Suzan:
Hee!!
Hier komen de eerste zonnenstralen erdoor,
de lentekriebbels zijn al te voelen en het warme weer komt eraan!
Eindelijk zomer!
Minoes is echt heel schattig op die foto!!
Ik kijk echt uit naar 22 april!
Tot dan!
Liefs je zusje!
-
13 Maart 2009 - 21:49
Mech:
Hallo Lotte
We hebben net je mooie foto's bewonderd, heel mooi.
Geweldig dat je je in Ghana aan kon melden voor je andere spannende toekomst! zoals ik al eerder schreef ik vind dat je geweldig schrijft over de 'wereld' waar je nu bent. weer wat nieuws ontdekken op de markt en dat kleine poesje lief!! Huwelijks aanzoeken/koningin van Nederland worden enz.
Ik/wij zijn weer benieuwd naar je volgende berichtje!
Lotte een mooie zondag (voetbal??) en een heel goede week in Kokobeng.
Liefs van ons uit een heel voorzichtig lente wordend Deventer.
Mech en Gerrit.
-
15 Maart 2009 - 19:05
Carla:
Lotte!
Echt leuk om je verhalen te lezen en de foto's te zien! Krijg wel een beetje heimwee hoor :) Weet je nog dat we een maandje geleden jou probeerde te overtuigen dat je nog 2 maanden (!!) in Ghana zou blijven en dat dat lang was! Nu ga je over iets meer als een maand al weer terug! Gaat te snel zeker? En straks met je moeder reizen..Leuk! Have fun!
Geniet nog van de laatste weken! Liefs Carla -
18 Maart 2009 - 19:20
Sabrina:
He Lotte!
Wat balen dat je nu geen les kan geven! Hoop dat er snel genoeg studenten zijn.. Relaxt zeg dat jullie lekker naar de kust zijn geweest, ben wel jaloers hoor!:)
Hihi nou klinkt echt als een kinderboerderij ja, zie het al helemaal voor me:) Heel veel plezier met je mams he! Geniet ervan!
Liefs, xxx
Sabrina -
18 Maart 2009 - 21:31
Ina:
hee Lotte,
Vandaag is de bevestiging binnengekomen van Amsterdam dat ze je aanmelding hebben ontvangen!Uiterlijk 2 weken voor het toelatingsexamen ontvang je de uitnodiging ervoor.
Op de mail staan nog andere berichtjes, liefs mama. -
23 Maart 2009 - 09:20
Trudy:
Hoi Lotte
Geniet van je laatste weken in Ghana. Geniet vooral ook samen met Ina. Voor je het weet ben je thuis. Bedankt voor de leuke kaart, erg lief dat je eraan gedacht hebt. Na een paar mooie dagen is het weer prut, regen wind etc. Wat het weer betreft kom je in de goede tijd thuis. De foto's zijn prachtig en je schrijft als een tierelier, erg goed. Lotte, het lijkt mij leuk om je weer te zien, zo rond je verjaardag?
Dikke kus van ons allen, Trudy -
23 Maart 2009 - 11:36
Edith:
Hé Lot, time flies.
Voor je het weet zit je weer bij ons in Nederland, dat duurt nu geen maand meer.
Karin en Ina zijn volgens mij al in de weer v.w.b. inentingen e.d., die gaan al bijna hun rugzak pakken.
Ben je nog aan het muziekles-geven toegekomen?
Ben benieuwd naar je laatste evaringen.
Kus, ook van Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
