Moraal van het verhaal
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
29 April 2009 | Nederland, Deventer
Hallo iedereen!
26-04-09:
'Ik ben thuis. Ik ben weer in Nederland, in Deventer. Ik slaap weer in mijn eigen bed, ik heb een warme douche, ik drink karnemelk en eet bruine boterhammen. Ik ben er weer. Ik voel me alsof ik overal nog een beetje buiten sta. Ik verbaas me over de vreemdste dingen. Wat is Nederland toch een hypocriet land en waar maken we ons allemaal druk om? Maar tegelijkertijd: wat is het fijn om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien. Ik kan zeuren wat ik wil, maar Nederland is en blijft mijn thuis. Nederland ziet er prachtig uit. Alles is nog frisgroen. Blauwe lucht en een warm zonnetje. De terrassen zitten vol, het gonst van alle gezelligheid.Ik heb een perfecte tijd uitgekozen om thuis te komen.'
Ik ben vandaag precies een week terug uit Ghana. En alles voelt al bijna weer als vanouds. Ik ben druk, heb nauwelijks vrije tijd, mijn kamer is een troep. Ik heb zelfs net alweer opgetreden. Ik was gevraagd te spelen op de lintjesregen in Deventer in de Bergkerk, met een van mijn ensembles. Gezien de omstandigheden ging het aardig. (De tweede keer samenspelen na een half jaar weg...) Ik verbaasde me over alle luxe, de catering, de bloemboeketten, de mooie kleren die iedereen aan had. Dat is wel even een andere omgeving dan bijvoorbeeld een 'bedankbijeenkomst' in Edwenase Rehabilitationcentre. Als afsluiting van het officiele gedeelte moest de hele zaal opstaan om het Wilhelmus te zingen. Het voelde vreemd om daar zo tussen te staan, tussen allerlei mensen die net een lintje van de Nederlandse koningin hadden gekregen, en om dan het Wilhelmus te zingen. 'Ja, ik ben echt weer terug in Nederland', dacht ik. 'En om de een of andere reden voel ik me minder Nederlander dan eerst....'
Toch ben ik nog lang niet helemaal 'weg' uit Ghana. Ik hoefde gister maar even door de regen te lopen en mijn herstellende verkoudheid wordt toch weer erger. Ik droomde vannacht over Nederlandse mensen, maar alles speelde zich af in een Ghanese trotro in Kumasi. Ik heb telkens de neiging om op straat te zoeken naar waterverkopers om even een zakje water te kopen. Wat dat betreft gaan sommige dingen hier ook veel lastiger en moeilijker.
Voor nu is deze reis echt afgelopen. Het is nu echt voorbij. Het was een fantastische ervaring die ik iedereen kan aanraden. Niet zozeer het vrijwilligerswerk in Ghana, maar de ervaring om een paar maanden alleen een onbekende cultuur te leren kennen. Je moet in een klap zelfstandig zijn. Je moet je goed leren aanpassen, flexibel zijn en vooral niet te bang zijn om iets te proberen.
Dat is misschien nog wel het belangrijkste wat ik geleerd heb. Je moet maar gewoon durven en doen. Niet piekeren, twijfelen en je zorgen maken. Gewoon doen en er het beste van proberen te maken.
Heb lef en maak je dromen waar.
"Leef veel leven."
Heel veel liefs,
Lotte
26-04-09:
'Ik ben thuis. Ik ben weer in Nederland, in Deventer. Ik slaap weer in mijn eigen bed, ik heb een warme douche, ik drink karnemelk en eet bruine boterhammen. Ik ben er weer. Ik voel me alsof ik overal nog een beetje buiten sta. Ik verbaas me over de vreemdste dingen. Wat is Nederland toch een hypocriet land en waar maken we ons allemaal druk om? Maar tegelijkertijd: wat is het fijn om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien. Ik kan zeuren wat ik wil, maar Nederland is en blijft mijn thuis. Nederland ziet er prachtig uit. Alles is nog frisgroen. Blauwe lucht en een warm zonnetje. De terrassen zitten vol, het gonst van alle gezelligheid.Ik heb een perfecte tijd uitgekozen om thuis te komen.'
Ik ben vandaag precies een week terug uit Ghana. En alles voelt al bijna weer als vanouds. Ik ben druk, heb nauwelijks vrije tijd, mijn kamer is een troep. Ik heb zelfs net alweer opgetreden. Ik was gevraagd te spelen op de lintjesregen in Deventer in de Bergkerk, met een van mijn ensembles. Gezien de omstandigheden ging het aardig. (De tweede keer samenspelen na een half jaar weg...) Ik verbaasde me over alle luxe, de catering, de bloemboeketten, de mooie kleren die iedereen aan had. Dat is wel even een andere omgeving dan bijvoorbeeld een 'bedankbijeenkomst' in Edwenase Rehabilitationcentre. Als afsluiting van het officiele gedeelte moest de hele zaal opstaan om het Wilhelmus te zingen. Het voelde vreemd om daar zo tussen te staan, tussen allerlei mensen die net een lintje van de Nederlandse koningin hadden gekregen, en om dan het Wilhelmus te zingen. 'Ja, ik ben echt weer terug in Nederland', dacht ik. 'En om de een of andere reden voel ik me minder Nederlander dan eerst....'
Toch ben ik nog lang niet helemaal 'weg' uit Ghana. Ik hoefde gister maar even door de regen te lopen en mijn herstellende verkoudheid wordt toch weer erger. Ik droomde vannacht over Nederlandse mensen, maar alles speelde zich af in een Ghanese trotro in Kumasi. Ik heb telkens de neiging om op straat te zoeken naar waterverkopers om even een zakje water te kopen. Wat dat betreft gaan sommige dingen hier ook veel lastiger en moeilijker.
Voor nu is deze reis echt afgelopen. Het is nu echt voorbij. Het was een fantastische ervaring die ik iedereen kan aanraden. Niet zozeer het vrijwilligerswerk in Ghana, maar de ervaring om een paar maanden alleen een onbekende cultuur te leren kennen. Je moet in een klap zelfstandig zijn. Je moet je goed leren aanpassen, flexibel zijn en vooral niet te bang zijn om iets te proberen.
Dat is misschien nog wel het belangrijkste wat ik geleerd heb. Je moet maar gewoon durven en doen. Niet piekeren, twijfelen en je zorgen maken. Gewoon doen en er het beste van proberen te maken.
Heb lef en maak je dromen waar.
"Leef veel leven."
Heel veel liefs,
Lotte
-
29 April 2009 - 12:27
EVA:
LOTTE=TOF -
29 April 2009 - 12:32
Eline:
Mooi moraal van het verhaal! En zeker een bijzondere ervaring :) Leuk dat je nog even een laatste stukje blog hebt geschreven!
xxx! -
29 April 2009 - 13:04
Marjan:
Lotte, ik heb je hele reis ´stiekem´ gevolgd en heb me vermaakt met je verhalen over alles wat je meemaakte. En ik kreeg er heimwee door naar Afrika.
Verbazend hoe snel je weer gewend bent en terug kan komen in je oude leventje.. Nu willen we je verhalen nog een keer in real-life horen. Je hebt namelijk vast niet alles opgeschreven..
Liefs! -
29 April 2009 - 13:19
Maureen:
Wat een goede tip!
Ik heb al je stukjes gelezen, alleen niet elke keer gereageerd, maar ik vond het heel leuk om te lezen! -
29 April 2009 - 15:06
Suzan:
Hoii!!
Je zit nu naast me!
Maar ik vindt het een goede tip!;) Alleen ik denk niet dat papa daar zo blij mee is!:S
Maar ik wil niet meer zo met je praten!Ik kan nu gewoon met je praten!:D:D
Doeg!Tot zo!
Liefs je zusje , en daarvan een kusje! -
30 April 2009 - 09:21
Joyce :
Mooi stukje! Ik heb je reis niet zo stiekem gevolgd (stalkte op bijna elk stukje dat je schreef), het was heel leuk om te lezen.
x -
03 Mei 2009 - 19:55
Sophia:
hihi
mag ik even de credits voor 'leef veel leven' ontvangen? lieve lot, het is echt zo fijn dat je er weer bent. -
04 Mei 2009 - 22:06
Kai:
zo is het maar net.
lieve lot, I'm gladd you're here! -
26 Juli 2009 - 14:01
Annesophie:
Hallo Lotte,
Ik vond de link naar deze site via de site van Good Work Ghana. Ik ben ook van plan via deze organisatie vrijwilligerswerk te gaan doen en zou graag wat ervaringsverhalen horen. Daarom zou ik het erg leuk vinden om van jou wat te horen! Je kunt me mailen: avdzande@gmail.com
Alvast dank en groet,
Annesophie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
